Φυσικά αναφερόμαστε στον κουραμπιέ, πιο επίκαιρο από ποτέ μιας και πλησιάζουν οι γιορτές.
Αν και μαζί με τα μελομακάρονα, οι κουραμπιέδες συνδέονται άρρηκτα με τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, σε πολλά μέρη της Ελλάδας υπάρχει και ο Πασχαλινός κουραμπιές και προσφέρεται επίσης σε γάμους, αρραβώνες, βαφτίσια, συνοδεύει τις χαρούμενες στιγμές των ανθρώπων και τις κάνει ακόμα πιο γλυκές.
Τα παλιά χρόνια οι νοικοκυρές συναγωνίζονταν για το ποιά θα φτιάξει τους καλύτερους και αυτόματα έπαιρνε και τον τίτλο της προκομμένης και καλής νοικοκυράς.
Το σπίτι έπρεπε «να μοσχομυρίσει» φρεσκοψημένους κουραμπιέδες για να πάει καλά η χρονιά. Μόνο όταν κάποιο σπίτι είχε πένθος δεν έφτιαχνε κουραμπιέδες. Μπορούσε να φτιάξει μελομακάρονα ή άλλο γλυκό αλλά όχι κουραμπιέδες. Το γλυκό της χαράς δεν ταίριαζε στο πένθος.
Τι είναι όμως ο κουραμπιές
Είναι απλά ένα μπισκότο βουτύρου βουτηγμένο σε άχνη ζάχαρη. Τώρα, πώς έγινε το εθνικό γλυκό των Χριστουγέννων δεν είναι ξεκάθαρο.
Ξεκάθαρο όμως είναι, ότι δε μπορούμε να διεκδικήσουμε την πατρότητά του. Ο κουραμπιές πρωτοεμφανίστηκε στην Περσία γύρω στον έβδομο αιώνα, όταν διαδόθηκε η ζάχαρη στην περιοχή ή κατά άλλους πατρίδα του είνα ο Λίβανος. Είναι ένα γλυκό που είναι ιδιαίτερα διαδομένο στην Τουρκία και στις Βαλκανικές χώρες. Στην Ελλάδα το πιθανότερο είναι, πως ήρθε με τους πρόσφυγες από τη Σμύρνη, όπως και πολλά άλλα εδέσματα. Πιθανολογείται δε, ότι πρώτα έφτασαν στη Νέα Καρβάλη, η οποία μέχρι και σήμερα φημίζεται για τους κουραμπιέδες της.
Η λέξη «κουραμπιές» προέρχεται από την αλβανική kurabie ή gurabie (τουρκικά kurabiye και αραβικά qurabiya). Kuru που σημαίνει στεγνός, ξερός και Biye που στα λατινικά σημαίνει μπισκότο (biscuit). Το biscuit αναφέρεται στην τεχνική του διπλού ψησίματος, τεχνική που στην αρχαία Ελλάδα ήταν γνωστή ως δίπυρον και που στην ουσία, είχε σκοπό να αφαιρέσει την υγρασία ώστε να αυξηθεί η διάρκεια ζωής των γλυκισμάτων.
Να προσθέσω εδώ, πως και άλλες χώρες όπως η Αγγλία για παράδειγμα, έχουν τον «κουραμπιέ» τους. Η τεχνική του μπισκότου, που χρησιμοποιείται για τον κουραμπιέ είναι η ίδια με αυτή των φημισμένων μπισκότων shortbread, που είναι πολύ αγαπητά στην Αγγλία.
Αυτό όμως που κάνει τη διαφορά, έχει να κάνει με τις ανατολίτικες ρίζες του κουραμπιέ και είναι το αιγοπρόβειο βούτυρο και τα καβουρδισμένα αμύγδαλα, κάτι που τα κάνει να ξεχωρίζουν και να υπερτερούν σε γεύση από τα ευρωπαϊκά μπισκοτάκια του είδους.
Τι κάνει λοιπόν ένα καλό κουραμπιέ;
Καλό βούτυρο, μπόλικα σωστά καβουρδισμένα αμύγδαλα σε μεγάλα κομμάτια και πολύ καλό χτύπημα της ζάχαρης με το βούτυρο.
Και αφού προσπεράσουμε διακριτικά τις θερμίδες και τα κιλά των εορτών, ας θυμηθούμε και ποιους αποκαλούμε «κουραμπιέδες» στην καθημερινότητά μας…
Καλές γιορτές λοιπόν σε όλους και στους κουραμπιέδες της ζωής μας!
