Σχεδόν κάθε μέρα δημοσιεύεται μια νέα ιστορία σχετικά με την «κρίση παιδικής φροντίδας» στην Αμερική. Μάλιστα, ο Joe Biden αναφέρθηκε στην «οξεία, άμεση κρίση παιδικής μέριμνας» και υπέγραψε νέα μέτρα για την ενίσχυση των προγραμμάτων παιδικής μέριμνας και των εργαζομένων τους. Αλλά τι ακριβώς είναι αυτή η κρίση; Πάμε να ρίξουμε μία πιο προσεκτική ματιά στο παγκόσμιο αυτό ζήτημα, τις διάφορες σκέψεις γύρω από αυτό και τις πολιτικές στάσεις που αποκαλύπτουν ότι κατά την αναφορά της παιδικής μέριμνας φαίνεται ότι δεν μιλούν όλοι για το ίδιο πράγμα.
Η πραγματικότητα πίσω από την κρίση παιδικής μέριμνας
Είναι η κρίση η αδυναμία των οικογενειών να αντέξουν οικονομικά τη φροντίδα των παιδιών τους ή οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γονείς, ιδιαίτερα οι μητέρες, στην προσπάθειά τους να εργαστούν παράλληλα; Είναι όλα τα παραπάνω ή μόνο ένα; Πιο αναλυτικά, οι κρίσεις είναι συχνά πολύπλευρες και η διαφωνία, σχετικά με το τι πρέπει να δοθεί σε προτεραιότητα, δεν είναι ασυνήθιστη. Παρόλα αυτά, η έννοια της «κρίσης παιδικής μέριμνας», συνδυάζει πολλά προβλήματα σε ένα, γεγονός που συχνά συγχέει την εικόνα της. Όμως, το πρώτο βήμα για την επίλυση μιας κρίσης είναι η κατανόησή της και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έχουν πιο θολή εικόνα για το ζήτημα της παιδικής μέριμνας από ό,τι θα περίμενε κανείς. Για παράδειγμα, παρά τις πολλές αναφορές που σημειώνουν έλλειψη προσωπικού παιδικής φροντίδας, οι ερευνητές παραδέχονται ότι δεν έχουν πραγματικά ιδέα για το ποια είναι στην πραγματικότητα η αναντιστοιχία προσφοράς και ζήτησης για τη φροντίδα των παιδιών και τι είδους βοήθεια θέλουν πραγματικά οι γονείς;
Πάροχοι παιδικής μέριμνας
Οι δημοσιογράφοι συχνά αναφέρουν γονείς που αγωνίζονται για την ανατροφή των παιδιών τους ή οργανισμούς παιδικής φροντίδας που μάχονται να προσλάβουν και να διατηρήσουν προσωπικό. Καλό θα ήταν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής να προσπαθήσουν να αυξήσουν τον αριθμό των αδειοδοτημένων επιχειρήσεων παιδικής φροντίδας που εξαντλούνται με τον καιρό. Μάλιστα, από το 2005, έχουν μειωθεί κατά 50%, λόγω του αυξημένου ανταγωνισμού και των κανονιστικών επιβαρύνσεων. Ο αριθμός των παρόχων που υποστηρίζονται από ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια έχει επίσης αυξηθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες, ενώ ο αριθμός των εκείνων που συμμετέχουν σε μη κερδοσκοπική παιδική φροντίδα, όπως ένα πρόγραμμα που βασίζεται στην εκκλησία, έχει μειωθεί.
Το ζήτημα της κρίσης παιδικής μέριμνας στην Ευρώπη
Η κρίση παιδικής μέριμνας στην Ευρώπη έχει καταστεί μείζον ζήτημα, καθώς πολλές οικογένειες αγωνίζονται να έχουν πρόσβαση σε οικονομικά προσιτές υπηρεσίες παιδικής φροντίδας. Η έλλειψη επιλογών έχει κάνει δύσκολο για πολλούς γονείς, ιδίως μητέρες, να διατηρήσουν τη καριέρα τους κατά την ανατροφή των παιδιών. Η κρίση αυτή είχε επίσης ως αποτέλεσμα την ανισορροπία μεταξύ των φύλων στο εργατικό δυναμικό και υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας για τα μονογονεϊκά νοικοκυριά. Ακόμη, η πανδημία COVID-19 ανέδειξε περαιτέρω το πρόβλημα, καθώς πολλοί γονείς αναγκάστηκαν να πάρουν άδεια από την εργασία τους ή να μειώσουν τις ώρες εργασίας τους για να φροντίσουν τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια του lockdown.
Οι συμβιβασμοί των σύγχρονων προτάσεων παιδικής μέριμνας
Μια ιδέα είναι η αύξηση των επενδύσεων στο Child Care and Development Block Grant (CCDBG), ένα μακροχρόνιο ομοσπονδιακό πρόγραμμα που στοχεύει στη μείωση του κόστους παιδικής φροντίδας για οικογένειες χαμηλού εισοδήματος. Υπάρχει ήδη δικομματική υποστήριξη για αυτό, καθώς αυτή τη στιγμή μόνο ένα μικρό κλάσμα αυτών των οικογενειών που πληρούν τις προϋποθέσεις λαμβάνουν πραγματικά βοήθεια. Η πρόσθετη χρηματοδότηση του CCDBG ενδεχομένως να βοηθήσει περισσότερες μητέρες χαμηλού εισοδήματος να εργαστούν στην αγορά εργασίας και να βρουν οικονομικά προσιτή παιδική φροντίδα. Ωστόσο, πολλοί προοδευτικοί υποστηρικτές της παιδικής μέριμνας τονίζουν ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να αυξήσουν τις δημόσιες επιδοτήσεις σε όλες ή τις περισσότερες οικογένειες, όχι μόνο στα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος, και προειδοποιούν ότι η αυξημένη χρηματοδότηση μόνο στο CCDBG δεν θα κάνει πολλά για να δώσει κίνητρα για βελτιώσεις ποιότητας ή να αντιμετωπίσει τους χαμηλούς μισθούς στον τομέα.
Πηγή: vox.com
