Η βιολογική αθανασία είναι εξαιρετικά σπάνια. Παρά τα πολυάριθμα άρθρα που υποδηλώνουν ότι οι αστακοί μπορούν να ζήσουν για πάντα, τα καρκινοειδή αυτά όντα είναι δεσμευμένα σε μια θνητή ύπαρξη, όπως και εμείς!
Θάνατος από γηρατειά ή όχι;
Οι αστακοί, προς το τέλος της ζωής τους, γίνονται πολύ ογκώδεις και δυσκίνητοι για να μπορούν να επιβιώσουν, και έτσι, πεθαίνουν. Ο θάνατος από γηρατειά είναι ασαφής. Ο όρος στην πραγματικότητα αναφέρεται στον θάνατο από ασθένειες που προκύπτουν ως αποτέλεσμα της γήρανσης. Θα μπορούσαμε να πούμε, λοιπόν, ότι οι αστακοί πεθαίνουν από αυτές τις ασθένειες. Τα κύτταρά τους δεν αποσυντίθενται με τον ίδιο τρόπο όπως άλλων ειδών, επομένως δεν πεθαίνουν απαραίτητα από «γήρας», με την παραδοσιακή έννοια.
«Εξάντληση μέχρι…θανάτου!»
Όσο μεγαλώνει ένας αστακός τόσο πιο δύσκολο είναι να επιβιώσει. Αυτό συμβαίνει επειδή τα πλάσματα αυτά αναπτύσσονται μέσω βυνοποίησης (σχηματισμός του ενζύμου βύνης) και όσο μεγαλύτεροι είναι, τόσο περισσότερη ενέργεια απαιτεί η διαδικασία αυτή. Μερικοί μεγαλύτεροι αστακοί σταματούν τη βυνοποίηση για να αποτρέψουν τον θάνατο από εξάντληση.
Ενώ αυτό μπορεί να ακούγεται σαν να πεθαίνει από μεγάλη ηλικία, δεν ισχύει με την παραδοσιακή έννοια, καθώς ο αστακός πεθαίνει λόγω βλάβης ή μόλυνσης, σε αντίθεση με την αλλοίωση των κυττάρων, όπως συμβαίνει στον ανθρώπινο οργανισμό. Ένας άλλος λόγος για τον οποίο ένας αστακός μπορεί να πεθάνει, είναι το βάρος του. Καθώς μεγαλώνει, βαραίνει και δεν μπορεί να κινηθεί, με αποτέλεσμα να πεθαίνει από την πείνα.
Πηγές: www.nhm.ac.uk, bigthink.com, animal-club.co.uk
