Συχνά βλέπω την ανάγκη να προφτάσουμε τα Χριστούγεννα στολίζοντας βιτρίνες και δρόμους αρκετά νωρίτερα.
Αναρωτιέμαι τι άλλο θέλουμε να προφτάσουμε…μήπως να ξορκίσουμε τη θλίψη μας και ό,τι άλλο μας δυσκολεύει για να μην μεγαλώσει; Μάλλον αυτό δεν πετυχαίνει (ίσως πρόσκαιρα) μιας και τελικά λάμπουν όλα γύρω μας και όλα το ίδιο είναι για να παραφράσω το γνωστό τραγούδι.
Μήπως πάλι είναι μια προσπάθεια να –προφτάσουμε- νιώσουμε χαρά για περισσότερο μιας και τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της γέννησης και άρα της ζωής; Νόμιμο ο,τι και να ισχύει.
Το σημαντικό είναι ο,τι συναισθήματα και να ζούμε την περίοδο των Χριστουγέννων να μην τα αποθηκεύουμε όταν σβήνουν τα φώτα και τα στολίδια μπαίνουν στα κουτιά και στα πατάρια. Η χαρά και η θλίψη με τα παράγωγά τους συνυπάρχουν όλο το χρόνο, δίνοντας προβάδισμα η μία στην άλλη κατά τις συνθήκες.
Αυτό που ίσως –πρέπει να- θυμίζουν τα Χριστούγεννα είναι ότι η γέννηση και η δημιουργία είναι τα οχήματα για τη ζωή, με ο,τι κουβαλάει αυτή. Ας προλάβουμε λοιπόν να ζήσουμε φτιάχνοντας μια ζωή που δε θα στριμώχνεται σε γιορτές με προσωρινά φώτα…
Κατερίνα Παπαμανουσάκη
Ψυχοθεραπεύτρια – Ομαδική αναλύτρια
